‘Kom alsjeblieft direct naar huis. De weeën zijn begonnen.’
Annelies klonk paniekerig dus gebruikte Maarten zijn befaamde
goeroe-stem : ‘Rustig maar schat, we hebben alle tijd.’ Hij maakte rechtsomkeer en verwittigde
ondertussen zijn werkgever dat zijn derde zoon er aan kwam.
Maarten zuchtte. Zoveel haast om op Godot te wachten.
Aan het benzinestation kocht hij
koeken en frisdrank; krachtvoer om de lange bevalling te kunnen doorstaan, want
bij zijn eerste vrouw duurde het eindeloos. Hij had het moeilijk gehad, zo
zonder eten en drinken en zijn ex wou niet dat hij van haar zijde week. Zíj had
geen honger.
Terwijl hij aan de kassa stond, belde Annelies opnieuw. ‘Waar blijf je?
We moeten meteen naar het ziekenhuis!’ Maarten zuchtte. Zoveel haast om op Godot te wachten.
Hij trok de voordeur open en zag Annelies in de woonkamer heen en weer
lopen, haar reistas in de hand maar Maarten
wou nog snel naar boven om comfortabele bevallingskledij te gaan aantrekken.
‘Maarten, de baby komt nu!’ gilde ze onderaan de trap. Hysterische, zwangere vrouwen mag je nooit tegenspreken dus trok hij haastig zijn kleren aan en ging de trap af.
‘Maarten, de baby komt nu!’ gilde ze onderaan de trap. Hysterische, zwangere vrouwen mag je nooit tegenspreken dus trok hij haastig zijn kleren aan en ging de trap af.
Hij hielp Annelies met instappen, zwierde de reistas in de koffer en kroop
achter het stuur.
De motor sputterde. ‘Neen, toch nu geen panne?’ krijste Annelies in
zijn oren.
Hij draaide de sleutel opnieuw om. De wagen gaf geen kik. Maarten keek naar de benzinemeter. Geen probleem. Wat was er dan aan de hand? Hij voelde zijn oksels nat worden. Het omdraaien van de sleutel klonk als een pistoolschot maar de auto weigerde te vertrekken. Platte batterij? Annelies jammerde , haar ogen stonden wild.
Hij draaide de sleutel opnieuw om. De wagen gaf geen kik. Maarten keek naar de benzinemeter. Geen probleem. Wat was er dan aan de hand? Hij voelde zijn oksels nat worden. Het omdraaien van de sleutel klonk als een pistoolschot maar de auto weigerde te vertrekken. Platte batterij? Annelies jammerde , haar ogen stonden wild.
Net toen hij het wou opgeven,
startte de auto.
Opgelucht keek hij Annelies aan die naast hem zat te puffen. Plankgas
racete hij naar het ziekenhuis, zo’n tien kilometer verderop.
Om klokslag acht uur stonden ze aan de incheckbalie.
‘De weeën zijn pas begonnen, ik weet dat we nog veel te vroeg zijn maar mijn vrouw wou niet langer wachten,’ verontschuldigde Maarten zich.
Om klokslag acht uur stonden ze aan de incheckbalie.
‘De weeën zijn pas begonnen, ik weet dat we nog veel te vroeg zijn maar mijn vrouw wou niet langer wachten,’ verontschuldigde Maarten zich.
Amper een kwartier later brulde hun zoon Matthias zich het leven in.
Leuk!
BeantwoordenVerwijderen