maandag 16 november 2015

De bevalling

Om half acht ’s morgens rinkelde zijn GSM.
‘Kom alsjeblieft direct naar huis. De weeën zijn begonnen.’ 



Annelies klonk paniekerig dus gebruikte Maarten zijn befaamde goeroe-stem : ‘Rustig maar schat, we hebben alle tijd.’  Hij maakte rechtsomkeer en verwittigde ondertussen zijn werkgever dat zijn derde zoon er aan kwam.

Aan het benzinestation kocht hij koeken en frisdrank; krachtvoer om de lange bevalling te kunnen doorstaan, want bij zijn eerste vrouw duurde het eindeloos. Hij had het moeilijk gehad, zo zonder eten en drinken en zijn ex wou niet dat hij van haar zijde week. Zíj had geen honger.


Terwijl hij aan de kassa stond, belde Annelies opnieuw. ‘Waar blijf je? We moeten meteen naar het ziekenhuis!’
Maarten zuchtte. Zoveel haast om op Godot te wachten. 


Hij trok de voordeur open en zag Annelies in de woonkamer heen en weer lopen, haar reistas in de hand  maar Maarten wou nog snel naar boven om comfortabele bevallingskledij te gaan aantrekken.
‘Maarten,  de baby komt nu!’ gilde ze onderaan de trap. Hysterische, zwangere vrouwen mag je nooit tegenspreken dus trok hij haastig zijn kleren aan en ging de trap af.

Hij hielp Annelies met instappen, zwierde de reistas in de koffer en kroop achter het stuur.
De motor sputterde.   ‘Neen, toch nu geen panne?’ krijste Annelies in zijn oren.
Hij draaide de sleutel opnieuw om. De wagen gaf geen kik. Maarten keek naar de benzinemeter.  Geen probleem. Wat was er dan aan de hand? Hij voelde zijn oksels nat worden. Het omdraaien van de sleutel klonk als een pistoolschot maar de auto weigerde te vertrekken. Platte batterij? Annelies jammerde , haar ogen  stonden wild.

Net toen hij het wou opgeven, startte de auto.
Opgelucht keek hij Annelies aan die naast hem zat te puffen. Plankgas racete hij naar het ziekenhuis, zo’n tien kilometer verderop.
Om klokslag acht uur stonden ze aan de incheckbalie.
‘De weeën zijn pas begonnen,  ik weet dat we nog veel te vroeg zijn maar mijn vrouw wou niet langer wachten,’  verontschuldigde Maarten zich.

Amper een kwartier later brulde hun zoon Matthias zich het leven in.

1 opmerking: